Slechte socialisatie
In de eerste levensweken heeft de hond een fase waarin hij geen angst kent. Alles wat hij ziet is neutraal. Hij zal al die zaken op latere leeftijd daarom niet als onbekend of bedreigend ervaren. Hoe meer ervaringen de pup in die angstvrije periode opdoet, hoe beter hij dus met verschillende situaties om kan gaan.
Dat goed socialiseren is erg belangrijk, maar ook een vak apart. In een relatief korte periode moet de hond veel verschillende ervaringen op doen. In ieder geval situaties waar hij op latere leeftijd mee te maken kan krijgen. Verschillende geluiden, voorwerpen, mensen, dieren, soortgenoten, et cetera. Maar veel honden die in het buitenland geboren zijn hebben geen goede socialisatieperiode gehad. Ze worden geboren onder verre van ideale omstandigheden, waarbij de moeder vaak niet haar moedertaken kon uitvoeren. Er was waarschijnlijk te weinig te eten, de moeder had stress (of nog erger: ze was gedood) en deze pups zien maar weinig van de wereld. Een combinatie van beperkte ervaringen en zeer stressvolle omstandigheden zorgen later voor veel leed.
Angst als gevolg van zo’n slechte socialisatie is niet meer om te keren. Met begeleiding kan de hond wel ondersteund worden, waardoor zijn welzijn in veel gevallen voldoende kan zijn. Maar extreem slecht gesocialiseerde honden hebben vaak ook een zeer slecht welzijn, ze zijn bang voor dagelijkse situaties. Dit is helaas moeilijk te veranderen.
In de praktijk wordt veel gedrag echter onterecht onder slechte socialisatie geschaard. Bij slechte socialisatie zie je angst in het gedrag van je hond. Uitvallen vanuit een hoge houding (zie ook module 2 voor lichaamstaal) valt niet onder slechte socialisatie, omdat je bij gedrag door slechte socialisatie een lage houding ziet. Het is daarom ook belangrijk dat de oorzaak van gedrag zo goed mogelijk achterhaald wordt, omdat dit basis vormt van de juiste begeleiding.
Zara komt uit Griekenland, vermoedelijk van het vasteland. Ze is bang voor mensen. Na een lange periode van wennen neemt de angst wat af, maar daarvoor moeten mensen wel onderdeel van haar dagelijks leven zijn. Met de mensen uit haar eigen gezin, te zien op de video, gaat het goed. Vermoedelijk is Zara in de eerste levensweken, tijdens de angstvrije periode, heel weinig met mensen in contact geweest. Ze is daardoor angstig en terughoudend. Het is niet bekend van welke rassen Zara afstamt. Terughoudendheid kan namelijk ook erfelijk zijn, bijvoorbeeld bij berghonden of kuddebewakers.
De angst bij Zara kun je zien door haar lage lichaamshouding. Bij het kijken naar de derde persoon in de ruimte, die voor haar vreemd is, maakt ze zich klein. Haar oren gaan naar achter en haar staart is lager. Ze blijft de persoon ook aanstaren, terwijl haar gewicht naar achter gericht is. Dit zie je vaak bij honden die klaar staan om te vluchten. Tijdens deze video leerde wij Zara de ‘veilige haven’-oefening aan, die ook in deze cursus aan bod komt. Ze leerde daardoor dat er geen vreemde personen op haar veilige haven komen en ze daar dus veilig is.
